تعداد بازدید: 2073
"تصویر از آن جایی شروع میشود که زبان خاموش می ماند"
فضای عکس غریب نیست؛ دختری نقش بر قاب با دستان گلی و نه گونه های گلی، در بستر خاک با المان محدود بصری و دغدغه های عاطفی حاکم بر فضای تصویر.
عکس پرتره مستند (محیطی)، با رعایت حداقل های اصول پایه عکاسی مستند،
که کارگردانی خاصی نشده، با این که قاب متفاوتی نیست اما نگاه به قاب دوخته می شود.
عکس لایه های سطحی زندگی را کنار می زند تا - زیبایی نهفته دختر جوان چون گوهری در دل خاک - حقایق ماورای آن را پدیدار کند. گاه این حقایق برای عکاس آشکار می شود و گاه برای بیننده عکس و اما بهترین حالت آن است که برای هردو رخ بنمایاند.
فوکوس کامل چشم های دخترک حرف اول را می زند. چشمان نگرانی که از دریچه لنز دوربین تمام پرسش های سنگین این دنیای نامهربان را به ببینده تحمیل می کند.
و پرسش های نگاه ابژه در ابهام عدم وضوح پس زمینه مجهول باقی می ماند... که نگران دخترانگی نکرده امروز است یا پریشان واقعیت زنانگی فردا...!
حقایق و اتفاقات ساده پیرامون، شواهد بصری ای هستند که می توانند در کسری از ثانیه بیان شده و در بستر زمان جاری شوند.