اسفند که می آید؛ زن همسایه گل های قالی را می شوید و آنها را سرمست آمدن بهار می کند، به گمانم با خود ترانه رویش دوباره طبیعت را می سراید!
برجسته ترین نقاط قوت:
- عناصر اصلی که در این عکس نقش آفرینی می کنند؛ رنگمایه، سطح(شکل) و خط هستند.
- خطوط قوی قالی با قرار گرفتن در کادر عمودی به هیجان ثبت کمک می کنند.
- ظرافت دیگر فرم این ثبت، بهره بردن از دو نقطه قوی دیدگانی در عکس شامل قاب پنجره و قالیچه است.
-هنگامی که در زمینه عکس دو نقطه قوی نزدیک هم واقع شوند، چشم مخاطب پیوسته میان آن دو حرکت خواهد کرد.
- علت برجسته نمایی المانهای نوروزی پشت پنجره با وجود اینکه از شدت کنتراست کمتری نسبت به آنچه در قالیچه و زمینه مشاهده می کنیم؛ بهره بردن از اتفاقی است که در عکس میان قالیچه شسته شده و نقش نوروز رخ می دهد.
- نشانه های بصری، خانه تکانی، استقبال از بهار و پاسداشت آیین نوروز؛ دریافت اولیه بیننده در رویارویی با تصویر پیش رو می باشد.
- و این همان تعبیری است که به عکس پویایی و به پنجره به عنوان دریچه ارتباط با دنیای بیرون در قالب نمایه ای از انتظار معنا می بخشد و بیننده را چشم به راه بهار و مشتاق دیدار نوروز می نماید.
- از دلایل دیگر جذابیت عکس، بهره بردن از رنگ های سبز و قرمز است که ضمن برجسته سازی مناسب نقش فرش، از همنشینی خوبی میان رنگ ها ی سیب، سبزه و ماهی برخوردار می باشد.
- وجود بخش بسیار کوچکی از آسمان نه تنها از زیبایی تصویر نکاسته است، که به اصالت و بکر بودن صحنه تصویر شده کمک کرده است.
- همین اثر در انعکاس آسمان و چوب های سقف منعکس شده نیز قابل مشاهده است.
- خالق اثر از این دریچه مجالی به مخاطب می دهد تا از بیرون به اتفاق حاضر بنگرد و سرشار از کلام ساقه سبزه، به موسیقی رویش گوش بسپارد و طراوت بهار را از میان قطره های آب که از ریشه های خیس فرش، روانه درزهای کاهگل دیوار می شوند، به سادگی حس کند.
- خاطر گل های قالی خاطره فناناپذیری و جاودانگی جهان ابدی و باغ ایرانی را در جهان مادی به تصویر می کشد تا یادآور خاطره بهشت و پیوند ناگسستنی با بهشت موعود باشد.
- نبود/کمبود ریشه های قالی، از عمر فرش و گذر فصل و سال های بسیار زندگی می گوید.
سیب:
نماد سلامتی و زیبایی رنگ خود را تا باور دوری از گزند و آسیب گسترش می دهد.
سبزه:
با نشان از تولد دوباره؛ زایش و سبزی، پا به پای خورشید قد می کشد و "فرصت سبز حیات" را نثار نگاه مخاطب می کند.
*ماهی قرمز:
نماد سال نوی چینی است و در کمتر از یک قرن پیش در کنار سفره هفت سینی پارسی جای گرفته است. در آیین پارسی انار یا نارنج را بر آب قرار می دهند.
-تکاپوی ماهی گلی در تنگ کوچک کنار سبزه، جنبش، هیجان و شادابی بهار را رونق می بخشد.
آینه:
نماد روشنایی، ترانه ی نور را می سراید. چشمانش را می گشاید و آبی صداقت را به تماشا می نشیند تا پاکی و سپیدی را تکرار کند...
واژه ی "عید" تعبیر مذهبی معاد را با خود دارد و هم ریشه ی با آن است. عید بازگشت طبیعت به بهار و تولد دوباره پس از مرگ زمستانی و معاد حیات دوباره ی انسان پس از مرگ و در قیامت است.
هر سال با رسیدن عید شعر سهراب را با خود زمزمه می کنم:
مانده تا برف زمین آب شود
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید...
-
بهارتان مبارک