برجسته ترین نقاط قوت:
-کادر لایه لایه و خطوط افقی با نمای دریایی به ظاهر آرام؛ با انرژی ایستای کادر (نزدیک به) مربع، حسی از سکون و بی تحرکی را به مخاطب منتقل می کند.
( انتخاب کادر افقی، سکون را در سطح هم راستا با کانسپت قوت بخشیده است.)
- عناصر بصری مولد در این برداشت، نقطه، خط و سطح می باشند.
- نقاط دیدگانی کفش، مرد و پرنده با جلب نگاه مخاطب در راستای یک خط عمود، عدم گردش چشم در کادر را باعث می شوند.
- نحوه ی نشستن فرد با توجه به حالت پاها و شیب رو به جلوی تن با خم کردن سر و جمع کردن پاها به سمت سینه (بغل کردن زانوها) با همراهی خطوط افقی فضایی سرد و محزون را به مخاطب القاء می کند.
- فرم قرار گرفتن کفش آراسته ی رو به تصویر با اشاره ای هوشمندانه، پای ثبت را به دنیای ذهنی مولف باز می کند و چیدمان در کادر را مسلم می سازد تا ثبت را تصویری هدفمند و چیده شده در جهت القای مفهوم از سوی عکاس بدانیم.
-پرنده، تنها عنصر دارای حرکت تصویر، حاصل حوصله عکاسانه مولف، اتفاق لحظه ناگهانی قاب را رقم می زند.
- با توجه به عوامل بصری فوق، فرم بدن با فرو رفتن در خویش و برگرفتن نگاه از دوربین، با پشت سر گذاشتن تعلقات زمینی؛ (کفش ) نهایت انطباق فرم با محتوا را موجب می شود.
- پز و استایل به نمایش در آمده ی سوژه با حالت خمیده، شخصیتی فاقد مقابله با جریانات پیش رو را در ذهن تداعی می کتد.
-گویی در طی مسیری به ژرفای آینده درمانده است، نه پای رفتن دارد و نه امید به بازگشت... منفعل و در حصار خود با تمام اندوهی که بر او و پیرامونش مستولی است، نگران و اندیشناک است.
- فرم و حالت دست ها، به نحوی که گویی خود را در آغوش گرفته است، نشان از حالت تدافعی و محافظت از خود نیز دارد.
- با پنهان ماندن نگاه سوژه ( چشم ها؛ گویا ترین عضو بیانگر احساسات) ثبت، بخش بزرگی از هویت فرد را در بیان تسلیم پذیری و انزواطلبی معلق می گذارد.
- پرنده ی در حال پرواز هم می تواند تداعی گر فضای امید، سبکبالی و رهایی در فرا روی فرد باشد هم بیان کننده رهایی از محدودیت های جسمانی و تعلقات زمینی و دنیای مادی.
-فرم در بیان بصری تنهایی شایسته عمل کرده است، اگرچه این انزوای صرف نیست و می توان امید رهایی از عزلت و بی همدمی را از نگاهی که عکاس به ثبت بخشیده است، باز جست.
-
در پنهان درون خویش
دلت را که کشف کنی
کفش هایت
خود به خود جفت رفتن می شود
و
تا آبی روزگار پرواز می کنی