نويسنده: یوریک کریم مسیحی
تعداد صفحات: ۲۸۴ صفحه، مصور رنگی
قطع: وزیری
تیراژ: ۱۰۰۰
نوبت چاپ: اول / ۱۳۹۴
انتشارات: بیدگل
شماره شابک: ۹۷۸-۶۰۰-۵۱۹۳-۹۲-۳
==========================
شرح
این کتاب شامل ۲۶ فصل کوتاه است که عناوین آن به ترتیب عبارتند از «عکس چیست؟»، «در این کتاب عکس چیست؟»، «عکس خوب چیست؟»، «عکس بد کدام است؟»، «اول چه می‌بینیم؟»، «تداعی»، «همنشینی»، «تبارشناسی»، «پیشفرض و پیشفهم»، «زاویه دید»، «دیدن، خواندن، فهمیدن»، «سه حالت»، «نیت عکاس»، «تاویل»، «کادر، کادربندی»، «نامِ عکس، شرحِ عکس»، «سیاه و سفید، رنگی، رنگین»، «زیبایی»، «آنالوگ، دیجیتال»، «قصه، روایت»، «سیکوئنس»، «ت، مثل تقلب»، «ذاتن ارزشمند»، «من که بهترم»، «نقد عکس» و «نتیجه‌گیری».
نویسنده در جای جای کتاب از عکس‌های عکاسان مشهور تاریخ عکاسی از آغاز تا به امروز بهره برده است. هانری کارتیه برسون، ادوِرد مایبریج، جیمز ناکت‌وی، یوجین ریچاردز، برنیس ابوت، گری وینوگراند، سابین وایس، ادی آدامز، ویلیام یوجین اسمیت، رابرت فرانک، دویین مایکلز، جوئل مایروویتز، رابرت جانسن، باربارا کروگر، ویلیام کلاین، امی هلن جانسن، رون هاویو، دایان آربس، فرد هرتسوگ و الیوت ارویت، نام شماری از عکاسان است که عکس‌هایی از آنها در این کتاب شرح و بررسی شده است.
کریم‌مسیحی در بخشی از پیشگفتار خود بر این کتاب نوشته است:
«امروزه، به سبب امکانات گسترده‌ای که فناوری دیجیتال در دوربین‌های عکاسی و گوشی‌های تلفن همراه در اختیار همگان قرار داده، دیگر مرز روشنی بین عکاس و غیرعکاس دیده نمی‌شود. از آن رو که امکانات یاد شده فرصت عکسبرداریِ آسان، پرشمار و بی‌هزینه را به همگان می‌دهد، امکانِ سطحی، پیش‌پا افتاده و مبتذل شدن عکاسی نیز فراهم آمده است. از این رو، دانش، یا دستِ کم سلیقه عکاسی داشتن، نه تنها می‌تواند از سقوط عکاس و عکاسی به چاه ابتذال جلوگیری کند، بلکه می‌تواند آفریدن عکس خوب و دیدن آگاهانه عکس‌ها را همراه آوَرَد.»
همچنین در پشت جلد کتاب با اشاره به اهمیت هنر عکاسی در ایران گفته است:
از سالی پیش از انقلاب اسلامی و تا سال‌ها پس از آن هنری که بیش از دیگر هنرها رشد کرد و قوام یافت و نسل نویی از هنرمندانش را پرورش داد، عکاسی بود. عکاسی نخست از رهگذر پیروزی انقلاب تولدی دوباره و اهمیتی تازه پیدا کرد و دو سال پس از آن با جنگ بزرگی که بر سر مردم ما آوار شد، هنر عکاسی دوباره خود را نشان داد و سرعت بالندگی و آفرینندگی‌اش شتابی چنان یافت که گویی تجربه ۱۰ ساله را در یک سال و پختگی ۱۰۰ ساله را در ۱۰ سال کسب کرد.